Wydawca treści
Park Krajobrazowy
fot. Dawid Cząstkiewicz
fot. Dawid Cząstkiewicz
fot. Marek Hurec
Park obejmuje południową część Puszczy Rominckiej (część północna znajduje się na terytorium rosyjskim). Północny zasięg Parku wyznacza granica państwowa, od strony wschodniej i południowej Park otoczony jest przez dawne torowisko kolejowe, zaś jego zachodnią granicę wyznacza dolina Jarki i zachodni brzeg jeziora Gołdap. W granicach Parku znalazły się także tereny otwarte, przyległe do Puszczy Rominckiej, charakteryzujące się bogactwem przyrodniczym i krajobrazowym. To właśnie dla zachowania wartości przyrodniczych, krajobrazowych, historycznych i kulturowych w dniu 14 stycznia 1998 roku powołano Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej do istnienia. Wokół Parku utworzono strefę otuliny o powierzchni 7942 ha obejmującą osady wiejskie, obszary rolnicze i pojezierne.
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej jest miejscem wyjątkowym dla przyrodników i turystów ceniących kontakt z naturą. Urozmaicenie rzeźby terenu, mnogość siedlisk sprawiają, że Puszcza Romincka jest miejscem wartym ochrony i poznania. Słynie jako "Polska Tajga" - wszak miejscami przypomina lasy Dalekiej Północy. Zbiorowiska torfowiskowe oraz borealna świerczyna na torfie nadają puszczy północnego charakteru. Występuje wiele rzadkich i chronionych gatunków roślin, jak choćby malina moroszka, brzoza niska, czy rosiczka okrągłolistna. Czyste powietrze potwierdzają obecne na drzewach brodaczki – piękne porosty o długich zwisających plechach.
Puszcza stanowi ważną ostoją zwierząt. W cieniu drzew schronienie znalazły wilki, rysie, jelenie, wiele gatunków nietoperzy. Nad wodami spotkać można bobry, wydry i łosie. Spośród ptaków wypatrzyć można orlika krzykliwego, błotnika stawowego, żurawia, bociana czarnego, czasem żerujące bieliki.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy Nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa
fot. Dorota Mikielska - Jankowska
fot. Dorota Mikielska - Jankowska
fot. Dorota Mikielska - Jankowska
fot. Dorota Mikielska - Jankowska
fot. Dorota Mikielska - Jankowska
fot. Marek Hurec
Nadleśnictwo Gołdap to przede wszystkim historyczny kompleks leśny Puszczy Rominckiej.
Administrowana polska część Puszczy obejmuje około 15,5 tys. hektarów. Pozostałe, około 23 tys. hektarów, znajduje się po stronie rosyjskiej.
Lasy Nadleśnictwa Gołdap wyróżniają się dużym udziałem świerka, który jest gatunkiem panującym na blisko pięciu tysiącach hektarów.Na wielu kolejnych tysiącach hektarów współtworzy zróżnicowane zbiorowiska leśne. Bardzo duży jest też udział dębu, które panuje na ponad 2.6 tys. hektarów. Sosna, będąca ,,królową polskich lasów ", tu zajmuje zaledwie niecałe 20 % powierzchni. Liczne tereny podmokłe i bagienne wpłynęły na duży udział brzozy i olszy.
Zbiorowiskiem, które wyróżnia lasy Nadleśnictwa Gołdap, jest borealny las świerkowy. Panujący w nim mrok, duża wilgotność, swoisty dywan różnorodnych mchów oraz wiszące na gałęziach porosty, wywołują wrażenie prawdziwych, dzikich puszcz. Charakterystyczne są również żyzne zbocza i pagórki porośnięte lasami liściastymi z udziałem lip, grabów, wiązów i klonów. Na uboższych w składniki pokarmowe i wodę piaskach rosną lasy mieszane, złożone z sosen i świerków oraz leszczyn w podszycie. Podmokłe doliny zajmują łęgi z olszami i jesionami. Bardzo rzadkimi i cennymi fragmentami lasów są bory bagienne, porastające zagłębienia zarośniętych jezior, złożone z karłowatych sosen. Specyficzne warunki przyrodnicze spowodowały, że lasy te bywają nazywane POLSKĄ TAJGĄ.
