Asset Publisher
Historia Nadleśnictwa
Nazwa „Puszcza Romincka” wywodzi się najprawdopodobniej od wcześniejszej nazwy dolnego odcinka Błędzianki – „Rominty”. Niektórzy wywodzą źródło słów tej nazwy od miejsca kultu plemion pruskich „Romowe”.
Teren Puszczy Rominckiej z dawien dawna był obszarem leżącym na pograniczu różnych kultur. W okresie mezolitu ziemie te zamieszkiwała półosiadła ludność kultury kundajskiej. Później zamieszkiwali te tereny Bałtowie Zachodni a ok. X w n.e. zetknęły się tu ze sobą plemiona pruskich Nadrowów i Jaćwingów. XIV wiek to okres podboju tych ziem przez Zakon Krzyżacki, w którego posiadaniu pozostały do czasu sekularyzacji zakonu i przekształcenia go w Prusy Książęce, jako lenno Króla Polskiego. W tym czasie Puszcza Romincka administracyjnie wchodziła w skład komturstwa królewieckiego pozostając własnością państwa pod opieką tzw. jägerknechtów.
Po roku 1525 ziemia gołdapska weszła w skład starostwa wystruckiego (obecnie Czerniachowsk). Jednakże nadzór nad lasami w całych Prusach przypadł staroście ryńskiemu, noszącemu tytuł Wielkiego Łowczego. Miał on do pomocy dwóch nadleśniczych dystryktów, z których jeden sprawował kontrolę nad Sambią i Litwą a drugi nad Natangią i Prusami Górnymi. Nadleśniczym, którzy mieli siedziby w Królewcu, podlegali leśniczowie oraz strzelcy leśni. Na terenie puszczy w 1564 r. pracowało 4 strzelców. W 1582 roku wprowadzono stanowiska tzw.: „wójtów leśnych", którzy mieli za zadanie objeżdżać lasy i dbać o przestrzeganie przepisów leśnych. W tym czasie prowadzone było w rejonie Gołdapi intensywne osadnictwo. Początkowo osiedlali się tu głównie Litwini a w okresie późniejszym również Polacy pochodzący z Mazur, Podlasia i Mazowsza. Dopiero na początku XVIII wieku dotarła tu ludność niemiecka wypędzona z okolic Salzburga. W okresie rozbiorów Polski tereny te zostały włączone do Prus.
W 1818 r., po przeprowadzeniu reformy administracyjnej w Prusach, Puszcza Romincka weszła w skład powiatu gołdapskiego, rejencji gąbińskiej. Terenem puszczy administrowały nadleśnictwa w Nassawen (Lesistoje) i Warnen (Ozierki). Cały teren rejencji gąbińskiej nadzorował nadleśniczy; później ponownie utworzono stanowisko wielkiego nadleśniczego krajowego . W roku 1869 zreorganizowano leśny podział administracyjny tworząc Nadleśnictwo Gołdap (z Nadleśnictwa Nassawen) oraz Nadleśnictwo Żytkiejmy (z Nadleśnictwa Warnen). W okresie I wojny światowej tereny te znalazły się pod okupacją rosyjską, powracając jednak po roku 1917 do nowo powstałego państwa niemieckiego. Lata międzywojenne to okres nasilonego nacisku represyjnego na ludność polską. Zmienione zostały nazwy wsi na niemieckie. Tereny Puszczy Rominckiej od okresu panowania Zakonu Krzyżackiego znajdowały się pod szczególną ochroną. Były to lasy niezwykle zasobne w zwierzynę i z tego powodu cenione i chronione przez właścicieli jako tereny prywatnych łowów.
Z Puszczą Romincką szczególnie związana jest postać cesarza Wilhelma II, który corocznie polował w puszczy na słynne jelenie rominckie. Również w okresie międzywojennym puszcza została wyłączona z normalnej administracji leśnej i podporządkowana bezpośrednio urzędowi łowiectwa w Berlinie, z wyłącznością prawa do polowania Hermana Göringa. Po ustaleniu granic państwowych po II wojnie światowej, Puszcza Romincka została podzielona. Większa część północna znalazła się w granicach Związku Radzieckiego a południowa - Polski. Z polskiej części puszczy utworzono Nadleśnictwo Gołdap o łącznej powierzchni ok. 13800 ha. W 1952 roku zreorganizowano Nadleśnictwo Gołdap wydzielając z niego Nadleśnictwo Żytkiejmy. Dla nowo powstałych nadleśnictw sporządzono prowizoryczne plany na okres 01.01.1952 – 31.12.1962. Powierzchnia Nadleśnictwa Gołdap wynosiła wówczas 5347,03 ha, a Nadleśnictwa Żytkiejmy – 5920,59 ha. Zgodnie z Decyzją Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 30.12.1972 połączono Nadleśnictwa Gołdap i Żytkiejmy w jedno dwuobrębowe nadleśnictwo z zachowaniem dotychczasowych granic i nazw nadleśnictw jako granic i nazw obrębów. W tym kształcie Nadleśnictwo Gołdap funkcjonuje obecnie.
Asset Publisher
Szkolne wycieczki do zimowego lasu
Szkolne wycieczki do zimowego lasu
Fot. Barbara Jagłowska
Któż z nas nie wspomina czasem swoich szkolnych lat, może nawet dochodząc do wniosku, że miło byłoby cofnąć czas i raz jeszcze to po przeżywać.
Z największym sentymentem wspominamy zwykle wszelkie klasowe biwaki, wycieczki, wspólne wyjścia i wyjazdy do różnych miejsc. Takie przyjemne wspomnienia pozostaną na pewno w pamięci wielu uczniów okolicznych szkół, którzy licznie odwiedzają tej zimy lasy naszego Nadleśnictwa, zwłaszcza Las Kumiecie.
Dość długo utrzymujący się śnieg i „przyjazne" temperatury kuszą nauczycieli, rodziców i uczniów, by spędzić kilka godzin poza szkolnymi murami. Przybywają do lasu, by rozkoszować się świeżym powietrzem, pięknymi widokami, emocjonującymi kuligami oraz pysznymi kiełbaskami pieczonymi nad ogniskiem. Odwiedzający las uczniowie nie zapominają o jego mieszkańcach, którzy zimą mają często problemy ze zdobyciem pożywienia – dzieci zostawiają w paśniku owoce, warzywa, siano, ziarno, a na pobliskich krzewach zawieszają smakołyki dla ptaków. Przy okazji chętnie słuchają o potrzebach i zwyczajach zwierząt, dowiadują się dlaczego, kiedy i jak należy je dokarmiać. Emocjonujące jest także poszukiwanie w lesie tropów i śladów zwierząt. Porównanie drobnych odcisków kopytek sarny z całkiem pokaźnym tropem łosia, wywołuje często niemałe zdziwienie.
My, leśnicy, również cieszymy się z tych spotkań z dziećmi i młodzieżą, podczas których mamy możliwość utrwalić i poszerzyć posiadaną przez nich wiedzę przyrodniczą oraz przekazać kilka ciekawostek z życia lasu i jego mieszkańców.
Po więcej informacji i zdjęć zapraszamy na nasz profil na facebooku https://www.facebook.com/Nadlesnictwo.Goldap/ , a po leśne ciekawostki także na nasze zajęcia o każdej porze roku.
