Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku informuje, że został jej przyznany tymczasowy certyfikat PEFC o numerze BVCPL/PEFCFM/11 obejmujący wszystkie nadleśnictwa działające na obszarze administracyjnym RDLP. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku posiada również certyfikat FSC o numerze SGS-FM/COC-008962 obejmujący 28 nadleśnictw działających na obszarze administracyjnym RDLP.

PEFC

PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification Schemes – Program Zatwierdzenia Systemów Certyfikacji Leśnej). Jest to największy system certyfikacyjny na świecie. Organizacja ta ocenia i uznaje krajowe systemy certyfikacji – obecnie 37 krajowych jednostek PEFC, certyfikowanych w tym systemie jest 303 747 440 ha lasów na świecie. Rada PEFC Polska działa przy Instytucie Badawczym Leśnictwa. Krajowe rady opracowują lokalne kryteria, które muszą być zatwierdzone przez PEFC Council w Genewie. Obecny standard został zatwierdzony w 2015 r.

Lasy zarządzane przez wszystkie nadleśnictwa wchodzące w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku posiadają certyfikat PEFC o numerze BVCPL/PEFCFM/11/1

Certyfikat PEFC jest gwarancją prowadzenia przez RDLP w Białymstoku trwałej i zrównoważonej gospodarki leśnej.

Zasady gospodarowania w lasach HCVF wyznaczonych w Nadleśnictwie Gołdap

Rezerwaty przyrody

– HCVF 11- obszary w granicach rezerwatów przyrody bez zabiegów

– HCVF 112- lasy w parkach krajobrazowych oraz w strefach „ochrony krajobrazowej" parków narodowych i rezerwatów przyrody.

Wszelkie zabiegi ochronne wykonywane są zgodnie z wytycznymi zawartymi w planach ochrony rezerwatu lub zadaniami ochronnymi ustalonymi przez sprawującego nadzór nad rezerwatem.

W okolicznościach nieprzewidzianych wspomnianymi aktami a dotyczących konieczności podjęcia działań interwencyjnych, są one wykonywane na mocy decyzji wydawanych przez sprawującego nadzór nad rezerwatem, każdorazowo w stosunku do zaistniałego zdarzenia.

Ostoje zagrożonych gatunków – HCVF 12

Zlokalizowane ostoje zagrożonych gatunków zwierząt podlegają ochronie zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 roku – w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną.

W przypadku gatunków (głównie ptaków), dla których wymagane jest ustalenie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub regularnego przebywania, wyznaczone są obszary wyłączone z prowadzenia w nich czynności gospodarczych o wielkościach zatwierdzonych przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

W przypadkach stwierdzonych miejsc przebywania zwierząt podlegających ochronie gatunkowej, dla których nie jest przewidziane tworzenie stref ochronnych, prace gospodarcze ogranicza się do obszaru lub terminu niemającego wpływu na ich egzystencję, wykluczając z prowadzenia zabiegów obszary, w których ingerencja gospodarcza mogłaby spowodować zakłócenie normalnego bytowania tych organizmów.

Ewentualne zabiegi gospodarcze wynikające z potrzeb lasu prowadzone są po dokładnym rozpoznaniu terenowym i dokonaniu oceny potencjalnych wpływów przedsięwzięć na różnorodność biologiczną środowiska leśnego, w czasie stwarzającym pewność (z reguły w okresie zimowym), że w żaden sposób nie będą miały wpływu na uszkodzenie lub uszczuplenie populacji chronionych organizmów i zajętych przez nie nisz ekologicznych.

W okolicznościach powstania sytuacji wymuszających, mimo wszystko, podjęcie gospodarczych działań interwencyjnych, wszelkie prace mogące negatywnie oddziaływać na środowisko, prowadzone są w uzgodnieniu z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska na mocy decyzji przez nią wydanych.

Kompleksy leśne odgrywające znaczącą role w krajobrazie – HCVF 2.1

Celem jest tu zachowanie charakteru wielkiego kompleksu leśnego, co w zasadzie nie nakłada szczególnych wymogów na gospodarkę leśną."
Na siedliskach wymienionych w Dyrektywie Rady 92/43 EWG z dnia 21 maja 1992 r.
w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory, w załączniku nr 1 (tzw. „siedliska naturowe"), wszystkie zabiegi związane z pozyskaniem drewna (w tym również cięcia sanitarne-przygodne) będą realizowane po spełnieniu poniższych uwarunkowań:

1. W obszarach Natura 2000 – gospodarowanie zgodne z zapisami zatwierdzonego Planu Zadań Ochronnych.
2. Przy planowaniu zabiegów mogą być wykorzystywane wytyczne zawarte w Poradniku ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000.
3. Wykonywana jest ocena potencjalnego wpływu zabiegu na bioróżnorodność w celu wypracowania metody minimalizowania możliwego negatywnego oddziaływania zabiegu na obiekt ochrony.

Siedliska naturowe, priorytetowe – HCVF 31 – ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,

 Siedliska naturowe, pozostałe - HCVF 32 – ekosystemy rzadkie i ginące w skali Europy.

Lasy porastające rzadkie lub zagrożone ekosystemy, tzw. siedliska naturowe, priorytetowe, z których część ekosystemów skrajnie rzadkich i ginących włączono do grupy lasów nieobjętych gospodarowaniem. Mają one  niebagatelny wpływ na funkcjonowanie całego ekosystemu, przede wszystkim z uwagi na prawidłowe, zgodne z naturą wykorzystanie  wody oraz obieg materii zbliżony do naturalnego łańcucha troficznego. Na siedliskach skrajnie rzadkich i ginących unika się prowadzenia odnowienia lasu rębniami zupełnymi, dbałość o zachowanie dobrego stanu siedlisk odbywa się za pośrednictwem cięć przedrębnych kształtujących skład gatunkowy zbiorowiska roślinnego oraz odnowień lasu rębniami złożonymi.

Działania nadleśnictwa na siedliskach naturowych pozostałych ukierunkowane są na ochronę i odtwarzanie zniekształconych poprzez tworzenie warunków do ich naturalnej regeneracji zgodnie z wytycznymi zawartymi w „Poradnikach ochrony siedlisk i gatunków" prezentowanych przez Ministerstwo Środowiska w dziale „Natura 2000".

Lasy spełniające funkcje w sytuacjach krytycznych:

Lasy wodochronne – HCVF 41

a)  u źródlisk rzek i potoków,

b) wzdłuż rzek, potoków, kanałów, jezior i innych zbiorników wodnych, uznanych za

    żeglowne i spławne, a także nie uznanych za żeglowne i spławne, wyodrębniane w

    zależności od ich położenia i charakteru, przy uwzględnieniu, że obejmują:

-w górach - lasy położone między brzegami wód i najbliższymi liniami naturalnymi

w terenie,

-na nizinach - lasy położone na terenach zalewowych podczas średniej wysokości

wody, wokół zbiorników wodnych lasy położone między brzegiem danego zbiornika a

najbliższą linią naturalną w terenie okalającą zbiornik,

c) na obszarach ochronnych zbiorników wód podziemnych oraz w granicach stref

ochronnych ujęć i źródeł wody, wyznaczonych zgodnie z przepisami prawa wodnego,

d) na siedliskach wilgotnych i bagiennych.